جناب عسگری برای شروع ابتدا اجازه می‌خواهم خودتان را برای خوانندگان ما معرفی کنید ؟

درود فراوان خدمت شما و همراهان گرامی روزنامه وزین زنگان امروز و خواندگان عزیز

بنده اسکندر عسگری هستم نوازنده و مدرس سنتور و مدیر مسوول آموزشگاه موسیقی عسگری در شهرستان طارم متولد ۱۳۶۱در شهرستان طارم

که از سال ۱۳۹۸ در شهر آببر ساکن هستم و فعالیتهای آموزشی و موسیقی خود را به صورت جدی دنبال میکنم

از سال ۱۳۸۷ شروع به فراگیری موسیقی و ساز سنتور نمودم که چند ماهی نزد آقای اسد یقطینی که پیشکسوت شهرمان در سنتور هستند ، شاگردی نمودم.

سپس نزد آقای سجاد سعیدی از استادان بسیار خوب زنجان آموزش رو شروع کردم که تا سال ۱۳۹۸ تحت نظر ایشون بودم و دوره های مختلف موسیقی رو تا پایان ردیف نوازی و دوره پیشرفته آموزش دیدم و کماکان از تجربه ها و دانش آقای سعیدی بهره مند هستم.

در میان سال ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ هم مدرک کاردانی موسیقی را دریافت کردم و از محضر استادان دیگر در دانشگاه از جمله استاد قاسم رحیم زاده و سینا گلکار و دیگر عزیزان بهره بردم

جناب عسگری وضعیت موسیقی را در جامعه امروزی چگونه ارزیابی میکنید ؟

هم اکنون اوضاع موسیقی به نوعی در رکود به سر می برد چه از لحاظ کیفی و چه از لحاظ کمی البته این فقط مختص ایران نیست و کلی است.

دیگر به مانند گذشته آثار فاخر و ارزشمندی کمتر تولید میشود و یا کمتر می شنویم.

که البته در جامعه ما دلایل مختلفی داره از جمله محدودیت های زیادی که از طرف نهاد های مربوطه بر شعر و آهنگ و اجرا اعمال می شود و سخت گیری های بسیاری که در برگزاری کنسرتها است.

اهمیت ندادن سازمانهایی چون صدا و سیما و وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی برای موسیقی اصیل ایرانی

و همچنین دور شدن گوش مخاطب از موسیقی فاخر مزید بر علت است و جالب تر اینکه سازمان مهمی همچون صدا و سیما که بیشترین مخاطب را دارد با پخش موسیقی های دم دستی و کارهای سطحی سلیقه موسیقایی مخاطب را نیز پایین آورده است.

البته هنرمندان بسیار تراز اول داریم که واقعا با جان و دل زحمت میکشند و آثار فاخر و خوبی را تولید میکنند تا این هنر اصیل ایرانی و موسیقی خوب فراموش نشود و به مخاطبان خاص خودشان برسانند .

امیدوارم که شاهد آن باشیم که هر روز این هنر پیشرفت داشته باشد و شاهد رونق دوباره و ارتقای سطح موسیقی در جامعه باشیم.

هم اکنون به جرات میشود گفت که موسیقی اصیل ایرانی یا همان سنتی ایرانی اصلا تولید نمی شود و همه ی خوانندگان و آهنگسازان ما به سمت موسیقی پاپ روی آورده اند که این خود یک زنگ خطر است به نظر این حقیر برای موسیقی سنتی ایران باید فکری کرد و بزرگان موسیقی باید برای رشد دوباره و شکوفایی موسیقی ایران چاره اندیشی کنند.

از تولد آموزشگاه موسیقی عسگری برایمان بگویید ، این آموزشگاه چگونه شکل گرفت وچه سازهایی هایی در این آموزشگاه تدریس می شود ؟

طارم زادگاه بنده است و بزرگ شده ی زنجانم

سال ۱۳۹۸ که موفق به دریافت مدرک موسیقی شدم تصمیم گرفتم که برای زادگاه خود ، کاری بکنم

طبق تحقیقی که در طول یک سال انجام دادم متوجه شدم که هنرمندان این شهرستان همه متفرق هستند و هر کدام در گوشه کناری مشغول فعالیت اعم از آموزش و اجرا هستند

با مشورتی که با دوستان و اساتیدم کردم بنده را تشویق کردند تا در این شهرستان آموزشگاه موسیقی تاسیس کنم

و خب البته سختی های بسیاری متحمل شدم به خاطر اینکه مدرس بومی نداشتم و مدرسانی که از زنجان یا شهرهای دیگر می‌آمدند به خاطر راه نامناسب این شهرستان خسته میشدند.

ولی اکنون به یاری خدا آموزشگاه روال خوبی پیدا کرده و روبه جلو هستیم

هم اکنون سازهای سنتور ، سه تار، گیتار ، ویولن، قوپوز، تنبک و کاخن، دف، موسیقی کودکان (ارف) و همچنین صداسازی و آموزش خوانندگی پیانو و ارگ را در مجموعه ارایه می دهیم

مهمترین مانع رشد و تعالی موسیقی در کشور چیست ؟

به نظرم چند تا دلیل مهم دارد

نخست معیشت هنرمندان یکی از دغدغه های اصلی است که با توجه به اقتصاد کشور و تورم و گرانی موجود هنرمندان بیشتر به سمت تدریس موسیقی یا شغل دوم رفته اند و تمرکز کافی برای تولید اثر یا رشد موسیقی ندارند

دلیل دوم : پراکندگی و جدا افتادن هنرمندان نسبت به یکدیگر هست

هنرمندان پیشتر نسبت به هم احترام و ارزش فراوانی قائل بودن و بسیار میدیدیم که دورهمی ها خصوصی و اجراهای خصوصی زیادی داشتند و این باعث همدلی. آنها و همچنین آگاهی از حال و روز همدیگر می شد و در همین محافل خصوصی نسبت به هم ایده ها را مطرح میکردند و در نتیجه کارهای فاخر و ارزشمندی خلق می شد.

ولی اکنون ما هنرمندان همچین محافلی را نداریم . دلیل سوم می‌تواند از عدم حمایت‌هایی که از طرف دولت و حاکمیت نسبت به هنرمندان می شود باشد مانند سخت گیری در برگزاری کنسرت یا گاهی هم که مجوزی داده میشود و برخوردهای سلیقه ای باعث لغو کنسرت میشود

یا عدم حمایت‌هایی مالی از آثار تولیدی در پخش آنها از طرف نهادها یا سازمانها

و اما مهمترین دلیل مانع رشد موسیقی میتواند از عدم آموزش صحیح موسیقی در مراکز آموزشگاه ها باشد و اینکه بتوانیم از مربیان خوب در ارایه آموزش موسیقی بهره‌مند باشیم قطعا نتیجه خروجی بهتر خواهد بود و در آخر اینکه برگزاری جشنواره های موسیقی در سطح کشور می‌تواند نجات بخش باشد در خود شهر زنجان چند سال پیش تقریبا از سال ۱۳۹۲ ما شاهد برگزاری جشنواره موسیقی در استان بودیم که شوربختانه بعداز چند سالی که برگزار شد کلا قطع گردید و دیگر ادامه پیدا نکرد .

به هرحال جشنواره انگیزه ی مضاعف به هنرجو و هنرمندان فعال میدهد تا خود را به چالش بکشند و کار بکنند با کار کردن و فعالیت هست که موسیقی رشد می‌کند.

وضعیت آموزش و پژوهش در حوزه موسیقی را چگونه ارزیابی میکنید ؟

آموزش موسیقی هم‌اکنون جهش خیلی خوبی دارد و وجود آموزشگاه های گوناگون در سطح استانها و شهرستانها موجب شده که دسترسی همه به مراکز آموزشی راحت تر باشد و علاقمندان به موسیقی بتوانند دسترسی خوبی داشته باشند و از کلاسها بهره‌مند باشند و البته این امر موجب شکوفا شدن استعدادهای خوبی در شهرستانها شده ولی اینکه چقدر در امر آموزش و پرورش استعدادها کوشا بودیم این بستگی به توان مدرسهای موسیقی دارد هرچقدر مدرس توانمند و با سواد داشته باشیم قطعا نتیجه خوبی خواهیم گرفت . در زمینه‌ی پژوهش هم خدمت شما عرض کنم که بیشتر استاد های بزرگ ما درواقع انرژی و وقت زیادی را برای پژوهش در حوزه های مختلف موسیقی گذاشته اند و خود بنده وقتی به مشکلی برخورد میکنم با مراجعه به پژوهش و مقالات یا کتاب بزرگان مان رفع اشکال میکنم . ولی هنر موسیقی پایان ناپذیر بوده و هنرجویان و نوازندگان موسیقی باید به غیر از فراگیری موسیقی و نواختن ، مطالعات فراوانی درباره نوع موسیقی که کار میکنند، داشته باشند چرا که اگر با آگاهی موسیقی رو یاد بگیرند جهان بینی شان از موسیقی زیاد میشود و با درک کامل می‌توانند به اجرای موسیقی بپردازند

شوربختانه هنرجویان موسیقی امروزه کمتر به این مسئله میپردازند که در کنار فراگیری موسیقی باید هم مطالعه داشته باشند و هم به نوع موسیقی که کار میکنند باید زیاد گوش بدهند.

اهالی موسیقی از عملکرد رادیو و تلویزیون راضی نیستند ؟ نظر شما چیست؟

بنده در لابلای صحبت هام به این موضوع اشاره کردم پیش از انقلاب در رادیو برنامه های با عنوان گل های تازه ، برگ سبز، تک‌نوازان و ماند این ها وجود داشت که هنرمندان بزرگ موسیقی ما به صورت ماهیانه مرتب برنامه اجرا میکردند و جالب اینه که حقوق ماهیانه دریافت میکردند و همین برنامه برای خودش از یک دانشگاه معتبر موسیقی فراتر بود و چه برنامه هایی اجرا میشد

ولی الان علاوه بر اینکه از رادیو تلویزیون موسیقی درست و حسابی پخش نمی‌شود که هیچ ، اگر هم بخواهیم برنامه اجرا کنیم یا باید رایگان اجرا کنیم یا اینکه یه چیزی هم دستی بدهیم

شوربختانه رادیو تلویزیون هیچ اهمیتی به مالکیت آثار هنرمندان نمیدهد و ارزشی قائل نیست خیلی وقتها مشاهده میشود که آثار بدون اجازه و پرداخت بهای اثر اقدام به پخش میکنند و حق مولف و صاحب اثر نادیده گرفته میشود

در تلویزیون پس از ۴۵ سال که از انقلاب میگذرد هنوز نتوانستیم به مدیران عالی بفهمانیم که وقتی موسیقی زنده از تلویزیون پخش میشود ساز و نوازنده را هم نشان بدهند

در عصر تکنولوژی و مدرن امروزی هنوز مدیران ما فکر میکنند با نشان دادن ساز در تلویزیون فساد و فحشا اتفاق خواهد افتاد و حرام می‌دانند خب با این وضعیت انتظار اینکه موسیقی را مردم خوب بشناسند یا موسیقی را به رشد باشد نمیشود داشت

بیشتر اهالی موسیقی براین باور هستند که موسیقی پاپ در این سالها در جا زده و بیشتر هنرمندان آن یا مهاجرت کردند یا هنرمند یک بار مصرف بوده اند پس از خواندن یک یا دو آهنگ گوشه گیر شده و فعالیتی ندارند جایگاه موسیقی پاپ در جامعه امروزی چگونه است ؟

شوربختانه موسیقی پاپ شرایط خوبی ندارد

بزرگان موسیقی پاپ مانند احسان خواجه امیری، دکتر محمد اصفهانی و خیلی از هنرمندان بزرگ پاپ خیلی کم کار شدند و خیلی‌ها هم از ایران رفتند.

و چند سالی است که شاهد ظهور برخی چهره ها در موسیقی پاپ هستیم که زود مشهور میشوند و زود هم خاموش می‌شوند و فعالیت نمی کنند

علتش این است که یک سری باندهایی وجود دارد که اینها همه پکیج را در اختیار دارند مانند آهنگساز ، ترانه سرا ، استریو و ..

این افراد با گرفتن هزینه های گزاف از افرادی که سودای شهرت دارند اقدام به تولید آهنگ میکنند و به این تازه وارد ها میدهند تا بخوانند

پس از این که ده تا آهنگ ساخته و خوانده میشود با اسپانسرهایی که دارند اقدام به پخش میکنند و پس از چند تا کنسرت همه چیز پایان می‌ یابدو خواننده بیچاره در وادی موسیقی و جامعه سرگردان میماند چون نه سواد موسیقی دارد که ادامه دهد و نه دیگر

پولی برایش مانده است که کار تولید کند

و شاید اندک شماری از افراد هستند که می‌توانند ادامه دهند که واقعا کم هستند

و یک تاسف دیگر این که خیلی از آثاری که تولید میشود همه شبیه هم هستند و حرف تازه ای نمی‌شنویم و ملودی جایگاه خودش را در موسیقی پاپ از دست داده و به خاطر همین آثار پاپی که امروزه ساخته میشود چندان جذابیتی ندارند

آموزشگاه عسگری چه برنامه های برای امسال و آینده دارد؟

فعالیت آموزشگاه موسیقی عسگری با همه ی محدودیتی که دارد تلاش می کند که فعال بماند . در سال ۱۴۰۱ موفق شدیم کنسرت برگزار کنیم که البته کنسرت هنرآموران آموزشگاه بود.

و در سال ۱۴۰۲ دوباره کنسرت رسمی با گروه موسیقی رهاد به سرپرستی خود بنده که موسیقی تلفیقی پاپ سنتی بود در شهرستان طارم برگزار کردیم که بغیر از یکی از نوازنده ها بقیه از مربیان و هنرجویان آموزشگاه بودند که از نظر خودم یک کار بسیار موفقی بود و تابه حال در شهرستان طارم همچین کنسرتی برگزار نشده بود و مورد اقبال مردم قرار گرفت و استقبال خوبی شد برای امسال هم بنا داریم در شهریور ماه کنسرت آموزشگاهی برگزار کنیم و امیدوارم که این اتفاق بیفتد و هنرجویان عزیز نتیجه زحماتشان را ببیند و اجرا خوبی بکنند . در بحث آموزش هم طبق روال سعی خواهیم کرد که همه ی توان خودمان را برای هنرجویان عزیز بگذاریم و شاهد پیشرفتشان باشیم .

امسال توانستیم آموزش سازهای کوبه ای مثل دف و تنبک ، کاخن و داربوکا را هم به مجموعه مان اضافه کنیم

و کلام آخر…

و کلام آخر

هنرمندان شناسنامه یک کشور هستند و اعتبار یک کشور با هنرمندان برجسته آن سنجیده میشود اگر جامعه و حاکمیت به هنرمند خود ارزش قائل شود آن جامعه را به پیشرفت فرهنگی خواهد رسید

در جامعه امروز ایران هنر همیشه سرکوب شده و هنرمند سرکوب تر ، ولی با این حال هنرمندان دلسوخته و عاشق هیچ وقت و در هیچ برهه از زمان و تاریخ نگذاشتند که هنر در این مملکت از میان برود و اصولاً هنر هیچگاه از میان نمی‌رود با همه ی سانسورها و ممیزی هایی که وجود دارد و با همه ی محدودیت های قانونی که وجود دارد بازهم هنرمندان ما چه در بازیگری و سینما و چه در موسیقی و چه در شاخه های دیگر هنر مشغول فعالیت هستند و سختی را به جان خریدند تا هنر پایدار بماند.

یک سفارش به عنوان یک هنرمند کوچک از جامعه موسیقی به خانواده ها دارم آنکه حتما فرزندان خود را در یکی از حوزه های هنری به کلاسهای آموزشی ببرند و به فرزندان شان یک هنر بیاموزند زیرا که هنر بهترین پناهگاه و امن ترین پناهگاه برای فرزندانشان است .

فرزندی که با هنر رشد میکند به لحاظ اعتماد به نفس و عزت نفس در جامعه نسبت به بقیه در سطح بالاتری قرار دارد و کمتر سراغ داریم که هنرآموزان ما در مسیر غلط زندگی بکنند و راه غلطی را بروند و این به برکت هنر است